Cees Vermeer:

‘Wat hebben we van de coronacrisis geleerd?’

Toen de Chinese premier Zhou Enlai in 1972 werd gevraagd naar de impact van de Franse Revolutie, antwoordde hij: ‘Het is nog te vroeg om daar iets over te zeggen’. Inmiddels hebben we ruim anderhalf jaar coronacrisis achter de rug. Veel inwoners werden ziek en deden een beroep op de zorg. Door de geweldige inzet van al die zorgmedewerkers hebben we de besmettingsgolven doorstaan. De druk was gigantisch.

Gelukkig lijken we in een nieuwe fase te komen. Het aantal gevaccineerden stijgt en stapsgewijs worden de maatregelen opgeheven. De economie en samenleving gaan weer van het slot, maar de vrees is dat de druk op de zorg onverminderd hoog zal blijven. We houden onze adem in voor wat het najaar gaat brengen. De zorg voor de COVID-patiënten stapelt zich boven op de reguliere zorg, boven op het inhalen van uitgestelde zorg, het griepseizoen en de grote tekorten aan zorgpersoneel.

Vragen over effecten

Welk blijvend effect zal corona hebben op onze manier van denken en doen? Zullen we ooit weer echt onbezorgd met z’n allen staan hossen op feesten en festivals? Is ons gevoel veranderd over de afstand die we prettig vinden tot de ander? Hebben we enig idee wat de mentale impact van deze crisis is? Het is in elk geval duidelijk dat het onze samenleving op verschillende manieren voor langere tijd heeft geraakt. Wat gaat onze economie doen? Worden mondiale productie- en distributieketens anders ingericht? Herleeft de maakindustrie in ons land? Welke kansen biedt dat voor beroepsopleidingen en loopbaanmogelijkheden voor meer praktisch ingestelde jongeren? Wat wordt de impact van ons toenemend aantal bestellingen bij webshops op detailhandel en ‘reuring’ in onze binnensteden? Krijgen sport, recreatie en cultuur hun publiek, vrijwilligers en medewerkers terug? Zullen ze overleven en zo ja, op welke manier? En bovenal: wat zal het effect zijn op de manier waarop we de zorg organiseren? Welke lessen trekken we ten aanzien van gewenste functies, samenwerking, omvang en spreiding van zorgvoorzieningen? Willen we structureel meer capaciteit in klinieken en IC's? Hoe gaan we dat organiseren? Wat zijn de verantwoordelijkheden van zorginstellingen, verzekeraars en overheden? En wat hebben we geleerd over de gewenste samenwerking tussen deze partijen?

Kracht van de regio

Zo zijn er op vrijwel elk gebied vragen te stellen. Maar het is de kracht van onze regio Zuid-Holland Zuid dat we het niet laten bij het stellen van vragen. De korte lijntjes, het elkaar kennen, de mentaliteit in onze regio – dit alles heeft de afgelopen tijd al veel moois opgeleverd. We zien de impact van de crisis terug als katalysator van innovaties. Over de grenzen van de verschillende zorginstellingen heen groeit de samenwerking; de schakels vormen steeds meer één keten. Dat de ziekenhuizen niet overstroomden, komt bijvoorbeeld door samenwerking met de verpleeg-, verzorgings- en thuiszorginstellingen die patiënten buiten het ziekenhuis opvingen. En door samenwerking met huisartsen die patiënten thuis behandelden terwijl ze eerder misschien opgenomen zouden zijn geweest. Weten we de spirit van ‘samen de schouders eronder’ vast te houden als de crisis achter ons komt te liggen?

En wij?

Niet duidelijk is of de Chinese premier Zhou Enlai het in 1972 over de Franse Revolutie van 1789 had of over de revolte van 1968. Maar te hopen valt wel dat wij niet vier, laat staan 200 jaar, hoeven te wachten op het antwoord welke lessen we van de coronacrisis hebben geleerd. En laten we een magazine als dit ‘Samen voor Gezond’ in elk geval gebruiken om onze kennis te delen en de samenwerking te bevorderen! Veel leesplezier gewenst. Cees Vermeer