Cees Vermeer:

‘Ik zit hier heel alleen…’

Wanneer ik André Hazes hoor zingen dat hij alleen kerstfeest zit te vieren, denk ik altijd: ‘Bofferd, jij wel.’ Want ik moet verplicht de familie langs en aanzitten bij borrels en etentjes, terwijl ik veel liever ergens met een stapel boeken en mijn Spotify-playlist alleen zou zijn.

Eenzaamheid, het voelt voor elk mens weer anders. Het is een zware last voor de oudere medemens die een partner heeft verloren en nauwelijks andere mensen ziet behalve op begrafenissen, wanneer er weer afscheid genomen moet worden van een vriend of bekende. Maar alleen zijn kan juist een bron van vreugde zijn voor introverte personen zoals ik. Toen ik als puber hoorde verzuchten dat het ‘lonely at the top’ is, wist ik meteen waar mijn toekomst lag.

Wie is het slachtoffer?

Hazes viert in zijn eentje kerstfeest omdat hij in de gevangenis zit. Hij verblijft ‘in die koude kille cel’ en heeft blijkbaar last van energiearmoede. Vanuit het gevang maakt hij zijn ex verwijten dat zij ‘kerstfeest viert met een ander’. En zijn kinderen krijgen het verwijt dat zij Stille Nacht bij de kerstboom zingen, zonder dat ze een kerstwens naar de bajes hebben gestuurd. Ik heb moeite met dit zelfmedelijden. We moeten juist blij zijn dat vrouw en kinderen hun leven hebben herpakt! Want zij zijn de slachtoffers van de ‘ik’ uit het lied, die ervoor heeft gekozen om het dievenpad op te gaan.

Aandacht voor de juiste

Helaas richt de zorg zich meestal op die ene persoon in gezin of samenlevingsvorm die de meest acute aandacht opeist. Maar rond bijvoorbeeld een verslaafde, verwarde en/of gewelddadige ouder zitten kinderen die levenslang de gevolgen dragen van de onveilige situatie waarin zij opgroeien. Wanneer zij later hun verhaal doen, stellen zij vaak de vraag waar de aandacht en zorg voor hen was. Laten we met de kerstdagen aandacht geven aan de mensen die dat het meest nodig hebben. Aan die eenzame oudere. Aan dat kind in die moeilijke thuissituatie. En vooruit: ook aan die gedetineerde. Zolang hij maar niet uit zelfmedelijden gaat zingen.

Zelf ga ik met een stapel boeken naar een hutje op de hei. Met mijn echtgenote. Want net zoals Hazes ben ik best wel ‘een beetje verliefd’. En samen is soms leuker dan alleen.

Cees Vermeer, directeur publieke gezondheid DG&J ZHZ